พ่อของฉันเป็นคนติดลัทธิทางเพศ

ขณะที่ฉันกำลังตั้งรกรากกับสามีและตั้งครรภ์ แมวสองตัวและบ้านแสนสวยที่มีการจำนอง ทิ้งความประมาทในวัยเยาว์ของฉันไว้เบื้องหลัง—ใช้ความธรรมดาเป็นยาทา—พ่อของฉันก็ควบคุมไม่ได้ ในความมุ่งมั่นที่จะดื่มจนตาย เป็นครั้งแรกที่เขายื่นมือออกมาหาฉัน ฉันรับไปแต่ก็ลังเล มองย้อนกลับไปในชีวิตของฉันในฐานะลูกสาวของเขา แล้วถามตัวเองว่า ฉันเป็นหนี้อะไรเขา?

ตอนที่ฉันอายุได้ 6 ขวบ 

เขาหายไปจากชีวิตเราเพื่อไปร่วมลัทธิที่อีกฟากหนึ่งของโลกโดยไม่ได้เอ่ยถึงเวลาที่เขาจะกลับมา เพื่อเป็นการรับมือ 

ฉันกับน้องชายบอกตัวเองว่าเขาตายแล้ว หกเดือนต่อมา เขากลับมาจากเมืองปูนา ประเทศอินเดีย โดยแต่งกายด้วยสีสันของพระอาทิตย์ตกพร้อมสร้อยคอลูกปัดยาว และรูปถ่ายของปราชญ์ที่เพิ่งค้นพบของเขาBhagwan Shree Rajneeshซึ่งปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ Osho อยู่ที่ศูนย์กลาง

ซึ่งมีการสำรวจลัทธิบางส่วนในNetflix ตีWild Wild Countryอ้างปรัชญาที่แตกต่างกันมากมาย นำศาสนาฮินดูอินเดีย เซน และจิตบำบัดแบบตะวันตกมารวมกัน เขาส่งเสริมสภาพในอุดมคติ ดั้งเดิมและไร้เดียงสา และต้องการให้สาวกของเขาปรารถนาเสรีภาพนี้ด้วย เพื่อค้นหาแก่นแท้ของพวกเขา—ตัวตนที่แท้จริง—ผ่านความรัก การยอมจำนน และเพศ

“คนที่คุณเคยรู้จักก่อนหน้านี้ไม่อยู่แล้ว” พ่อของเราบอกกับเราด้วยตาเป็นประกายและจ้องไปที่ขอบฟ้าอันไกลโพ้นอย่างงดงาม “ฉันได้เกิดใหม่แล้ว” ฉันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อขนเป็ดเพื่อพยายามหยุดอาการสั่นและสบตากับพี่ชายของฉัน นี่หมายความว่าเขาไม่ใช่พ่อของเราอีกต่อไปแล้วหรือ? เขาเคยถูกล่อลวงด้วยบางสิ่งที่ยั่วเย้ามากกว่าเรา—ความรักที่คงอยู่ของเรา หรือการจำกัดชีวิตครอบครัว ทั้งสองวิธีเราถูกแย่งชิง

แต่เรายังคงติดตามเขาในช่วงปิดเทอมของเราไปยังประเทศต่างๆ และชุมชนต่างๆ ที่เขาย้ายไปมา—จากสหราชอาณาจักร ไปยังอิตาลี ไปยังสหรัฐอเมริกา—แม้ว่าเขาจะไม่สนใจเราและชีวิตของเราอย่างเห็นได้ชัด

ลิลลี่เป็นเด็กเมื่อพ่อของเธอจากไป

Lily Dunn

ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว 30 ปีและพ่อของเราเป็นคนติดยาและไม่สามารถเริ่มต้นวันใหม่ได้โดยปราศจากไวน์สักแก้วหรือของ Jack Daniel เพื่อล้มยาเม็ด—Endocet, Vicodin , Diazepam—อิ่มเอมกับการปฏิเสธจนหน้าแดงและตะโกนใส่เรา— 

ฉันไม่ดื่ม!แม้จะมีไฟป่าในดวงตาของเขา รอยเปื้อนบนเสื้อยืดของเขา เมื่อพี่ชายกับฉันถูกพาตัวมารวมกันอีกครั้งในการเดินทางฉุกเฉินที่แคลิฟอร์เนียเพื่อพยายามเกลี้ยกล่อมให้เขาเข้ารับการบำบัด โดยทิ้งครอบครัวที่เพิ่งเกิดใหม่ของเราไว้ข้างหลัง 

ความทรงจำในวัยเด็กนั้นโทรมา พ่อเราอยู่ไหน? เราจำเขาไม่ได้ในขี้เมาที่ทิ้งกางเกงที่เปื้อนของเขาไว้กับพื้น เขาโกรธที่เราเผชิญหน้ากับความจริง เขาสะดุดกับความตายของเขาอย่างน่าทึ่ง ในความโลภที่จะเข้าใจสิ่งที่ผิดพลาดและความไร้อำนาจของเราในการทำให้ดีขึ้น เรามองข้ามไหล่ของเราไปที่การปฏิเสธอย่างแน่วแน่ของเขาต่อเรา ลูก ๆ ของเขาตลอดชีวิตของเราและสงสัยว่าเราตัดสินใจถูกต้องหรือไม่ที่จะไม่ปล่อยให้ ไปเมื่อหลายปีก่อน?

พ่อของเราใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตหนีจากคนที่รักเขา ในวันแรกของการแต่งงานกับแม่ของเรา เขาฟุ้งซ่านด้วยเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ รัก ๆ หลง ๆ ถูกจับในการเต้นรำของการทรยศตามด้วยความรู้สึกผิดยื่นมือยืนยันอีกครั้งเพื่อตอบโต้ความรู้สึกไม่ดี เมื่อเขากลายเป็นสาวกราชนีช เขาใช้เวลาอีก 10 ปีข้างหน้าไล่ตามความฝัน—การเต้นรำที่โลดโผน 

แขนของเขาลอยขึ้นไปในอากาศ 

ถอดเสื้อผ้าของเขาในการทำสมาธิแบบไดนามิก แลกเปลี่ยนคู่หูรับเอาความหลีกเลี่ยงอันยิ่งใหญ่ของกูรูของเขา—“คุณคิดมากเกินไป” เขาจะพูดกับฉันเมื่อฉันแบ่งปันความสับสนและความเจ็บปวดเมื่อเขาจากไป “ปิดสมองที่สำคัญ; มันจะไม่ช่วยคุณ” และเมื่อน้ำตาของฉันเริ่มไหลโดยไม่มีใครห้ามเพราะฉันต้องการความสนใจจากเขามาก เขาบอกฉันว่า “คุณเป็นคนคิดลบมาก” 

ต้องเผชิญกับความอิจฉาริษยาอย่างเงียบๆ ที่มีต่อภรรยาใหม่ของเขาที่อายุ 18 ปี แก่กว่าฉันเพียงแปดปี เขาจะประกาศว่า “จะเลือกสุขหรือจะทุกข์ก็ได้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับข้า” เขาปิดบังความรู้สึกผิดของเขาไว้ในลัทธิเชื่อผีเสมือน จากนั้นเขาก็ฝังตัวเองไว้ในงานของเขา คว้าความสำเร็จเพียงเพื่อเอาเงินไปใช้จ่ายในโรงแรมราคาแพง รถยนต์ และนาฬิกาสุดหรู

เขาไม่เคยดื่มหนักเมื่อฉันยังเป็นเด็ก—เขาแค่ดื่มไวน์แปลก ๆ สักแก้ว เขาเคยทดลองกับยาเสพติด แต่เขามีรัฐธรรมนูญที่ละเอียดอ่อนและพวกเขาทำให้เขาหวาดระแวงหรือป่วย แต่ฉันสงสัยในขณะที่เขียนและค้นคว้าไดอารี่ของฉันบาปของพ่อของฉันไม่ว่าจะเป็นกรณีคลาสสิกของการแทนที่การเสพติดหนึ่งกับอีกกรณีหนึ่ง เมื่อเป็นชายหนุ่มเขาติดการจ้องมองของผู้หญิง 

และเมื่อเขาเข้าร่วมกลุ่มสาวกของ Bhagwan เขาก็สามารถเล่นไปรอบ ๆ ได้โดยปราศจากความรู้สึกผิด “คุณต้องรับผิดชอบต่อตัวเองเท่านั้น” เป็นข้อความยั่วยุของกูรูของเขา แต่ลัทธิเติบโตได้จากการแยกออกจากความเป็นจริง